To najbardziej uniwersalny rodzaj więźby. Znajduje zastosowanie w dachach płaskich i stromych (6-70°), jedno- i dwuspadowych, z użytkowym poddaszem lub bez niego i na dodatek przy rozpiętościach do 16 m. Jest to konstrukcja bardzo podobna do dachu jętkowego z dwiema ścianami stolcowymi. Jednak płatwie pośrednie podpierają krokwie i przez to w obu konstrukcjach występują zasadnicze różnice w sposobie przekazywania obciążeń na ściany i stropy. W dachu jętkowym wszystkie obciążenia przejmowane są przez ściany zewnętrzne, natomiast w pła-twiowokleszczowym większość obciążeń przekazywana jest na strop lub wewnętrzne ściany nośne (za pośrednictwem ścian stolcowych). Na ściany zewnętrzne przenosi się jedynie ich część i dlatego murowane ścianki kolankowe najczęściej nie wymagają tak potężnych żelbetowych wzmocnień. Jest kilka rodzajów konstrukcji płatwiowo-kleszczo-wych, między innymi:
– typowa więźba platwiowo-kleszczowa – zbudowana jest z dwóch rodzajów wiązarów: wiązarów głównych – rozstawionych co 3-5 m, składających się z dwóch krokwi, pary kleszczy i dwóch słupów ścian stolcowych;

Namiotowy – ten dach najłatwiej wykonać w konstrukcji platwiowo-kleszczowej
Naczółkowy – niemal identyczny jak dwuspadowy, dlatego w zależności od tych samych czynników jego konstrukcja może być albo prosta, albo skomplikowana
Mansardowy – konstrukcja dachu dość łatwa do wykonania przy wykorzystaniu wiązarów kratowych i jednocześnie dość skomplikowana przy zastosowaniu tradycyjnych rozwiązań ciesielskich
Uskokowy (polski) – konstrukcja płatwiowo-kleszczowa z dzielonymi krokwiami to właściwie jedyny sensowny wybór dla tego rodzaju dachu
Wielospadowy (wielopotaciowy) – to zwykle najtrudniejszy rodzaj dachu niezależnie od zastosowanej konstrukcji. Ułatwieniem może być budowa kosza farmerskiego i zastosowanie wiązarów kratowych, oczywiście jeśli to możliwe oraz wiązarów pośrednich – składających się jedynie z krokwi opartych na płatwiach i ewentualnie murtatach. Ten rodzaj konstrukcji przy rozpiętości 9-10 m nie wymaga usztywnień w kierunku poprzecznym, ale przy większym rozstawie ścian należy stosować zastrzały lub miecze w płaszczyźnie wiązara głównego;

– więźba platwiowo-kleszczowa zdrewnianą ścianką kolankową – zwykle wykonywana jest w budynkach z poddaszem użytkowym. Typowa wysokość ścianek kolankowych wynosi 1,2-2 m zarówno w dachach płaskich, jak i stromych. Jest to zwykła konstrukcja ściany stolcowej z płatwią, podwaliną, słupkami i mieczami. Przed wychyleniem

ścianki na zewnątrz zabezpieczają ją kleszcze łączące krokiew ze słupem stolcowym ściany wewnętrznej; – płaski dach platwiowo-kleszczowy- ma zwykle jedną płatew kalenicową opartą na ścianie stolcowej. Rozwiązanie to stosuje się przy rozpiętości ścian do 8-9 m i kącie nachylenia dachu 6-18°. Ścianki kolankowe najczęściej