Gonty nie istnieją na tyle sztywne, ażeby dało się je mocować do drewnianych łat (jak na przykład dachówki lub blachodachówkę). Trzeba je więc układać na sztywnym poszyciu przybitym do krokwi. Wykonuje się je albo z desek łączonych na wpust i wypust, albo z wodoodpornej sklejki lub wodoodpornych płyt OSB. Gonty istnieją później przybijane do poszycia ocynkowanymi gwoździami (papiakami). Sztywne poszycie musi istnieć idealnie równe. Niedopuszczalne istnieją różnice położenia pomiędzy tego poszczególnymi elementami. Na cienkim pokryciu z gontów odwzorowuje się bowiem chociażby najmniejsza krzywośćposzycia, co psuje wygląd dachu.

Pokrycie wentylowane
Bitumiczne pokrycia dachowe muszą posiadać zapewnioną sprawną wentylację. Oznacza to, iż powinno się zagwarantować wymianę powietrza pod sztywnym poszyciem. Przewiew posiada na celu odprowadzenie na zewnątrz wilgoci, która może się akumulować pod poszyciem. Ochładza również nieco połacie, dzięki czemu zmniejsza temperaturę pokrycia i ogranicza tego odkształcanie się. Sposób wentylacji może istnieć różny w zależności od rodzaju poddasza: w budynkach z poddaszem użytkowym – dokąd izolacja termiczna bywa ułożona pomiędzy krokwiami, terytorium wentylacyjna znajduje się pomiędzy sztywnym poszyciem a ociepleniem. Wynosi przeważnie mniej więcej 6 cm. Wyloty, którymi wydostaje się z niej powietrze, znajdują się w kalenicy lub górnej części połaci. Wloty sytuuje się zaś pomiędzy krokwiami, tuż przy okapie;
w budynkach z poddaszem nieużytkowym – wentylowana terytorium obejmuje całą powierzchnię poddasza. Ocieplenie bywa tam ułożone na stropie, lecz nie w połaci. Jego wlotami i wylotami istnieją otwory w ścianach szczytowych, nieco poniżej kalenicy. Ale nie tylko. Dobrze również zamontować wyloty w kalenicy i wloty przy okapie, pomiędzy krokwiami.