Istnieje ścisły związek pomiędzy budo-wą papy – jej wewnętrzną strukturą, osnową, grubością – a sposobem jej mocowania. Biorąc pod uwagę sposób mocowania pap do podłoża, dzielimy je na kilka rodzajów.
1.    Papy klejone lepikami na zimno lub na gorąco – zazwyczaj ten sposób montażu przypisany jest do najprostszych wyrobów papowych na osnowach z tektury lub welonu szklanego.
2.    Papy zgrzewalne – mocowanie odbywa się poprzez rozgrzanie palnikiem gazowym spodniej części papy aż do jej upłynnienia i w ten sposób zamocowania jej do podłoża. Powinno ono być wcześniej zagruntowane. Ten sposób mocowania pap jest najbardziej popularny, wymaga jednak dużego nakładu pracy i powoduje duże zużycie gazu. Osnowa papy przeznaczonej do tego rodzaju montażu umiejscowiona jest mniej więcej pośrodku przekroju papy.
3.    Papy aktywowane termicznie – ich mocowanie również odbywa się
z użyciem palnika gazowego lub urządzeń wytwarzających rozgrzane powietrze, ale proces mocowania polega nie na roztapianiu spodniej warstwy asfaltu, lecz na uaktywnieniu termicznym specjalnych pasków klejowych na spodzie papy, które przyklejają ją do podłoża. Mocowanie to jest o mniej więcej 80% szybsze od tradycyjnego zgrzewania. Osnowa w tego rodzaju papach jest zdecydowanie przesunięta ku dołowi, dzięki czemu jest nad nią bardzo gruba warstwa asfaltu modyfikowanego – w związku z tym papa jest dużo bardziej odporna na promieniowanie UV i warunki zewnętrze, poprawia się również jej hydroizolacyjność.
4.    Papy mocowane mechanicznie – mocuje się je do podłoża za pomocą specjalnie zaprojektowanych łączników mechanicznych. Stosuje się je zazwyczaj na dachach wielkopowierzchniowych na podłożu z wełny mineralnej bądź styropianu. Ich osnowa musi być bardzo wytrzymała, doskonale rozciągliwa, a zarazem stabilna wymiarowo.
5.    Papy samoprzylepne – kleją się do podłoża (koniecznie zagruntowanego) tak jak folia samoprzylepna. Po ściągnięciu zabezpieczającej folii spodnia strona papy jest na tyle kleista, że wystarczy przyłożyć ją do podłoża i przycisnąć. Wadą tej techniki montażu jest ograniczenie jej stosowania do miesięcy letnich oraz wysoka cena papy.