Podłoże do montażu gontów nie może mieć żadnych nierówności. Jest to więc z reguły sztywne poszycie z impregnowanych desek o szerokości nieprzekraczającej 15 cm i grubości około 2,5 cm łączonych na wpust i wypust lub z wodoodpornych płyt OSB 3 grubości 19 mm łączonych w identyczny sposób. Można też zastosować płyty ze sklejki wodoodpornej grubości 12 mm.

Rozstaw krokwi lub łat pod sklejkę powinien wynosić nie mniej niż 45 cm, natomiast płyty OSB powinny się opierać na co najmniej trzech krokwiach.

Płyty i deski montuje się prostopadle do krokwi, pamiętając, by układać je na mijankę. Chodzi o to, aby krawędzie pionowe między elementami nie wypadały w jednej linii. Przed rozpoczęciem dalszych prac trzeba zainstalować rynny, a przynajmniej rozmieścić haki rynnowe. Niektórzy producenci gontów zalecają ułożyć na poszyciu podkład z papy. Jedni twierdzą, że jest on potrzebny zawsze, inni, że tylko na dachach o nachyleniu połaci mniejszym niż 18°. Aby nie stracić gwarancji na gonty, powinniśmy się dostosować do zaleceń ich producenta.

Podkład wykonuje się z papy modyfikowanej SBS grubości 1,5 lub 3 mm – termozgrzewalnej lub mocowanej do podłoża gwoździami. Gdy dach ma mały spadek, lepiej zastosować papę modyfikowaną APP. Pasy papy rozkłada się równolegle do okapu, zaczynając od jego strony i posuwając się w górę, ku kalenicy. Na połaciach o nachyleniu 15-20° papę układamy z zachowaniem zakładów -poziomych o szerokości 8 cm i pionowych – 15 cm.

W przypadku dachów o nachyleniu 21-85° – odpowiednio 5 i 10 cm. Z całą pewnością papa nie będzie potrzebna, gdy dach ma połacie o nachyleniu 85-90°. Krawędzie boczne dachu zabezpiecza się albo przybijając tam pasy boczne szerokości 25-35 cm z taśmy koszowej, albo montując po ułożeniu gontów obróbkę blacharską.