Niestety, nawet jeżeli prawidłowo zabezpieczymy spękania na połaci dachowej, nie oznacza to, że automatycznie pozbędziemy się przecieków. Może do nich dochodzić podczas silnych deszczów połączonych z wiatrem – w wyniku wciskania się wody pod pokrycie papowe. Szczególnie narażone na to są nieszczelne połączenia pomiędzy warstwami papy.

Bardzo wiele błędów popełniają dekarze, robiąc zakłady poprzeczne – zazwyczaj są one wykonywane bez uprzedniego rozgrzania i wciśnięcia w bitum istniejącej posypki papowej.

W rezultacie po kilku latach dochodzi do rozdzielenia się poszczególnych warstw papy. Częstym miejscem przecieków jest również połączenie pasa nadrynnowego z pokryciem papowym. Jeśli papa została zgrzana bezpośrednio z blaszaną obróbką pasa nadrynnowego bez wstępnego zagruntowania blachy, w przyszłości papa może odkleić się od blachy i pod pokrycie może wnikać woda. A jest to bardzo newralgiczne miejsce – cała woda opadowa zlewa się tam z dachu do rynny. Trzeba to miejsce koniecznie dokładnie obejrzeć i w razie stwierdzenia nieszczelności oraz odwarstwienia się papy od blachy – dokonać naprawy. Przecieki dachu mogą się również pojawić jako efekt zniszczenia samej papy – na skutek oddziaływania na nią promieni UV oraz upływu czasu. To częsta przyczyna nieszczelności dachów płaskich zabezpieczonych papami zwykłymi na asfalcie oksydowanym (papy modyfikowane SBS są odporne na działanie promieni UV). Już po pięciu latach od położenia papy oksydowanej dochodzi do jej powierzchniowego zniszczenia i pojawienia się na jej powierzchni charakterystycznych spękań. Woda wnika przez nie w podłoże, doprowadzając do rozległych przecieków. Jest to sygnał, aby poważnie pomyśleć o gruntownej naprawie dachu.
Uwaga! Aby dach nie sprawiał nam przykrych niespodzianek, należy sprawdzać jego stan techniczny przynajmniej raz w roku – najlepiej po zimie. Szczególnie uważnie trzeba się przyjrzeć szczelności zakładów papy, połączeniom papy z wszelkimi blaszanymi elementami obróbkowymi oraz ogniomurami i kominami.